tabiatın diliyle insan

DOĞA VE İNSAN

Deniz feneri bir yanar bir söner

Düşler darmadağın boşlukta döner

Deniz de kudurur fırtınalar

Hava kararır dağılır düşler

Bir rüzgar eser kara bir rüzgar

Kullar mamur kullar var ağlar

Şimşekler çakar deniz köpürür

Ardından hızlı bir boğuş başlar

Denizin halini bir görmeli o an

Kullar bir melek deniz bir şeytan

Doğaya karşı insanlar aciz

Bak boş duruyor koca meydan